De vrijlating van Julian Assange na een overeenkomst met de Verenigde Staten wordt niet door iedereen toegejuicht. Voormalig vicepresident van de VS, Mike Pence, is bijvoorbeeld woedend over de deal. Hij zei: “Dit is een gerechtelijke dwaling die de dienst en opoffering van de mannen en vrouwen van onze strijdkrachten en hun gezinnen onteert,” en hij voegde daaraan toe: “Julian Assange heeft de levens van onze troepen in gevaar gebracht in oorlogstijd en had vervolgd moeten worden voor zover de wet dat toestaat.”
Het argument wordt nog steeds aangevoerd door andere commentatoren, zelfs journalisten die, zoals Peta Credlin van SkyNews Australië, zeiden: “Het openbaar maken aan de wereld, inclusief onze vijanden, van enorme hoeveelheden geheime informatie die de veiligheid van onze natie en de levens van de inlichtingenofficieren en militairen die hij blootstelde in gevaar bracht… voor mij is deze man meer een verrader dan een held.” The Wall Street Journal schrijft in een artikel met de titel “Julian Assange is geen held” “…denk niet dat meneer Assange, de oprichter van WikiLeaks, een vervolgde ‘uitgever’ is.”
The Sun, een populistische Britse tabloid uir de stal van Rupert Murdochs media-imperium, schrijft: “Groot-Brittannië is verlost van een egomaniak die dacht dat hij aan de kant van het recht stond. Velen zullen zeggen: opgeruimd staat netjes.
Het is de tegenstanders van Assange natuurlijk ontgaan dat ze woensdag in de rechtszaal op de Noordelijke Marianen, een Amerikaans territorium in de Stille Oceaan, waar Julian Assange moest verschijnen, opnieuw zeiden dat ze geen enkele persoon ter wereld konden noemen die ooit schade had ondervonden van de publicaties van Wikileaks.
Al in 2013 vond een onderzoek van het Pentagon geen gevallen waarin mensen waren gedood door publicaties van Wikileaks. Verslaggevers van de grote internationale media die met hem hebben samengewerkt, zoals John Goetz van Der Spiegel, en persorganisaties zoals Reporters Without Borders, hebben herhaaldelijk de vele lasterlijke mythes over Assange weerlegd, zoals het feit dat hij gevoelige documenten publiceerde zonder voorzorgsmaatregelen te nemen.
Julian Assange had spontaan om bescherming verzocht voor iedereen die door de publicatie van een reeks onbewerkte gegevens werd blootgesteld. Het was niet Wikileaks dat als eerste de Pentagon Papers publiceerde. Media als The New York Times, The Guardian, Le Monde, Der Spiegel en El Pais publiceerden de gegevens in de plaats van Wikileaks. Eén van deze partners gaf het wachtwoord vrij, waardoor anderen toegang kregen tot alle gegevens en deze zonder enige bewerking konden publiceren. Pas later werd de dataset opnieuw gepubliceerd door WikiLeaks. Met uitzondering van Assange heeft het Amerikaanse Ministerie van Justitie niemand van diegenen die de gegevens publiceerden vervolgd, noch heeft de Amerikaanse regering enig bewijs geleverd dat de publicatie ook echt schade heeft veroorzaakt.
In feite hebben slechts twee mensen schade geleden als gevolg van de publicaties van Wikileaks: Chelsea Manning, die Wikileaks documenten stuurde over de oorlogen in Irak en Afghanistan (ze kreeg gratie van de Amerikaanse president Obama na zeven jaar gevangenisstraf), en Julian Assange. Geen van de mensen die verantwoordelijk zijn voor de oorlogsmisdaden die in de lekken beschreven worden, zijn ooit door de Verenigde Staten ter verantwoording geroepen.
De CIA gaf een bedrijf de opdracht om aan spionage te doen
Het is ook interessant dat de Wall Street Journal in zijn artikel Mike Pompeo aanhaalt als een belangrijke getuige om de acties van Julian Assange als crimineel en immoreel om hem in diskrediet te brengen. Want de voormalige CIA-chef onder de voormalige Amerikaanse president Donald Trump is in feite degene die zich – terecht – moet verantwoorden voor justitie in de Assange-affaire.
Het gaat om de periode waarin Julian Assange opgesloten zat in de Ecuadoriaanse ambassade. In die tijd gebruikte de CIA alle mogelijke middelen om hem te pakken te krijgen, te vernietigen en te “neutraliseren“.
Eerst begonnen ze Assange en zijn bezoekers in de gaten te houden en te bespioneren. De ambassade installeerde overal camera’s en microfoons, die elke beweging, elk gesprek – van iedereen die de ambassade binnenkwam – live uitzonden.
Hiervoor schakelde de CIA Undercover Global (UC Global) in, een Spaans privébeveiligingsbedrijf, dat de CIA beelden van de mobiele telefoons en laptops van Assange’s bezoekers stuurde, evenals videobeelden van vergaderingen.
De rechtbank in New York
Assange werd tijdens zijn verblijf op de ambassade bezocht door meer dan honderd advocaten, journalisten en artsen. Onder hen bevonden zich Assange’s advocaten voor de verdediging in de Verenigde Staten, internationale mensenrechtenadvocaten, journalisten die zich bezighouden met nationale veiligheid wier bronnen bedreigd zouden kunnen worden als die onthuld zodenu worden, en medische professionals.
Een rechtbank in New York oordeelde in december 2023 dat UC Global en de CIA de grondwettelijke rechten en privacy van Amerikaanse burgers hadden geschonden door hen te bespioneren toen ze Julian Assange in de Londense ambassade ontmoetten.
De rechtszaak was aangespannen door advocaten en journalisten, allemaal Amerikaanse burgers, tegen voormalig CIA-directeur Mike Pompeo, de CIA en David Morales, een voormalig Special Forces-soldaat van het Spaanse leger en eigenaar van UC Global.
De rechter oordeelde dat de aanklagers “voldoende bewijs” hadden gepresenteerd om te kunnen aantonen dat Morales was opgetreden als CIA-agent of medewerker onder Mike Pompeo (die later de minister van Buitenlandse Zaken van Trump werd).
Complot van de geheime dienst tegen Assange
Pompeo’s opvolger, CIA-directeur William J. Burns, weigerde informatie over dit onderwerp door te geven aan de rechter in New York die de spionagezaak onderzoekt. Burns benadrukte de gevaren die deze informatie inhield voor de nationale veiligheid van de Verenigde Staten. Desondanks blijven de aanklagers proberen om de informatie te verkrijgen.
Ook in Spanje zijn UC Global en haar eigenaar David Morales het onderwerp van een lopende strafzaak over het illegaal bespioneren van Assange. Er wordt ook gesproken over het witwassen van geld en corruptie. In juni 2022 dagvaardde het Spaanse Hooggerechtshof voormalig CIA-directeur Mike Pompeo om te getuigen over een mogelijk CIA-complot om Assange te vermoorden.
Want wat nog ernstiger zou kunnen zijn dan illegale spionage, is een CIA-plan om Assange uit de weg te ruimen. Hooggeplaatste CIA-functionarissen tijdens de ambtstermijn van Trump hebben overwogen om Julian Assange te ontvoeren en zelfs te vermoorden, volgens een Amerikaans rapport dat verwijst naar voormalige functionarissen.
Discussies over het ontvoeren of vermoorden van Assange vonden plaats in 2017, meldt The Guardian. De reden was dat toenmalig CIA-directeur Pompeo en zijn team woedend waren over de publicatie door Wikileaks van “Vault 7“, een verzameling hackgereedschappen van de CIA, die het agentschap beschouwde als het grootste gegevensverlies in zijn geschiedenis.
Extreme scenario’s
Daarom beschreef Pompeo Wikileaks als een “niet-gouvernementele vijandelijke geheime dienst”, waarnaar de Wall Street Journal nu verwijst om Assange als een crimineel af te schilderen.
Bij de CIA werden extreme scenario’s bedacht: een schietpartij met Russische agenten in de straten van Londen als ze Assange van de ambassade wegdreven (er werd aangenomen dat Rusland Assange eruit kon vliegen), het tegenhouden van het Russische voertuig en de daaropvolgende ontvoering; het doorsnijden van de banden van het Russische vliegtuig waarin Assange zich zou kunnen bevinden voordat het opsteeg.
De CIA-complotten tegen Assange werden gedetailleerd beschreven in het rapport van september 2021, gebaseerd op interviews van journalisten met meer dan 30 Amerikaanse overheidsfunctionarissen. Pompeo’s verlangen naar wraak tegen Assange leidde vervolgens tot een “totale oorlog ” tegen Assange op de hoogste niveaus van de CIA en de Trump-administratie.
De plannen doen denken aan samenzweringen zoals Operatie Cointelpro van de FBI, die met name de politie van Chicago hielp bij de moord op Black Panther-leider Fred Hampton.
Dubbele standaarden
Het is moeilijk te zeggen hoe ver de moordcomplotten tegen Julian Assange gevorderd waren. Er zou een serieus onderzoek moeten worden uitgevoerd om dit uit te zoeken en de verantwoordelijken zouden ter verantwoording moeten worden geroepen.
Als het gaat om vermeende moordaanslagen en moorden op Russische verslaggevers en de oorlog van het Kremlin tegen kritische berichtgeving, zijn de media in Europa en de VS woedend.
Als het gaat om de oorlog van de VS tegen journalisten, wordt er een ander criterium toegepast, een ander perspectief aangenomen. Het idee is om er zo min mogelijk over te praten.
De voormalige Amerikaanse president Donald Trump zei in een interview in 2010 dat Wikileaks een “schande” was en dat de “doodstraf” zou moeten worden toegepast op hun acties. Hillary Clinton heeft het idee naar verluidt geopperd in een gesprek over waarom Assange niet gewoon met een drone zou moeten worden gedood – iets wat ze zich desgevraagd niet kan herinneren.
De echte schade
In plaats van dit schandaal te belichten, blijven een aantal media de mythe verspreiden dat Wikileaks en Assange mensenlevens riskeerden. De vrijlating van Julian Assange na een overeenkomst met de Verenigde Staten wordt niet door iedereen toegejuicht. Diegenen die plannen maakten hem te vermoorden werden nooit verontrust. In plaats van dit schandaal te belichten, blijven een aantal media de mythe verspreiden dat Assange mensenlevens riskeerden. Tot op de dag van vandaag lijken sommige mensen niet te begrijpen wat de echte schade is: aan de persvrijheid, aan onderzoeksjournalistiek en aan degenen die deze o zo kostbare waarden wel verdedigen, maar ze niet in praktijk brengen.
Zelfs als dat betekent dat het overheidsapparaat van de machtigste staat in de geschiedenis moet worden aangevallen, die erom bekend staat – en dat is lang niet de enige – dat hij geen blad voor de mond neemt, dat hij terugslaat.
